Grote jongen! 7

Volgens het boek 'Oei, ik groei!' maken kinderen steeds sprongen in hun ontwikkeling. Voorafgaand aan /tijdens deze sprong zijn kinderen erg aanhankelijk en willen ze alleen maar bij mamma zijn (waarom niet bij pappa??). Als de sprong genomen is, is het kind weer verder in zijn/haar ontwikkeling en is het aanhankelijke weer voorbij. Ik heb al eerder aangegeven dat ik geen groot fan ben van het boek. Het is handig om in grote lijnen de ontwikkeling van je kind te kunnen voorspellen maar ik vind dat ze behoorlijk op de zaken vooruit lopen (volgens het boek zou Casper nu al op het potje kunnen, nou, ik heb daar zo mijn twijfels over!) en van aanhankelijk gedrag tijdens eventuele sprongen heb ik nog nooit wat gemerkt......tot afgelopen week.
Het kan allemaal toeval zijn, hoor. Maar Casper was behoorlijk jengelig. En o wee als hij bij je zat en je hem weer op zijn eigen benen zette. Brullen! Voor het eerst aanhankelijk gedrag. Ik besteedde er niet teveel aandacht aan, weet het aan doorkomende tanden, verkoudheid etc.
Maar toen het aanhankelijke gedrag over was, liet meneer ineens allerlei 'kunsten' zien die ik nog niet eerder had gezien. Het allerbelangrijkste? Casper loopt sinds een week! Hij kon al staan en een voorzichtig los stapje om van de bank naar de tafel te komen zagen we ook al vorig weekend. Maar toen ik hem van de week op zijn benen zette, liep meneer gewoon weg. Ik dacht dat het nog wel even zou duren, maar nee. Casper loopt! Het gaat nog wankel en wiebelig, maar toch. Casper komt op zijn benen vooruit.

Lastig fotograferen, zo'n bewegend kind!

Een ander opvallend ding is Casper's manier van praten. Dat klinkt nu anders. Hoewel zijn woordenschat nog erg beperkt is (verder dan bal, boem, hap en broembroem komt hij nog niet), klinkt zijn gebrabbel nu veel volwassener. Er zit veel meer toonverschil in en klinkt zangerig. Hoewel in brabbeltaal, klinkt het al net alsof hij een echt gesprek aan het voeren is. En het laatste opvallende is zijn drinken. Casper drinkt zelf al een tijdje uit een tuitbeker. Dat gaat prima. Af en toe probeer ik hem al uit een gewone beker te laten drinken. Toen ik gisteren in een onbewaakt ogenblik Casper met een drinkbeker alleen liet, zette meneer die beker zelf aan zijn mond en dronk er keurig uit. Dat ging maar even goed, hoor. Maar het begin is er!

Ik begin toch bijna te denken dat 'Oei, ik groei' toch een kern van waarheid bevat...

Op kamp

Afgelopen week heb ik Manlief en Casper voor het eerst een paar dagen alleen gelaten; drie dagen en twee nachten om wel te verstaan. Ik ging met onze eerstejaars studenten mee op kamp. Dit kamp is een jaarlijks terugkerend gebeuren en aangezien ik mentor ben van een eerstejaars groep mag ik ook altijd mee. Het was dus bepaald niet de eerste keer. Het was echter wel de eerste keer sinds Casper er is. Waren Manlief en ik tot nu toe twee keer samen een nachtje weg geweest (Casper logeerde dan bij vrienden), nu ging ik alleen op pad en liet Manlief twee nachten alleen met zijn zoon. Ik had al van meerdere (jonge) collega's (met jonge kinderen) vernomen hoe het zou zijn; HEERLIJK!!! Jawel, niets geen gemis van kinderen maar genieten van het feit dat je drie dagen geen huiselijke beslommeringen aan je hoofd hebt, geen kind hoeft te wassen, voeden en vermaken en Manlief de boel draaiende mag houden. Of ik er zelf zo over zou denken, wist ik van te voren niet. Ik was blanco. Aan de ene kant leek het me helemaal niet erg om de boel inderdaad een paar dagen aan Manlief over te dragen maar aan de andere kant bleef ik net zo lief thuis. Niet omdat ik bang was dat ik mijn mannen zou gaan missen, maar (heel eerlijk gezegd) omdat dat kamp me gestolen kan worden. Ik vind het erg leuk om van eerstejaars studenten mentor te zijn maar dat kamp........altijd weer een hobbel die genomen moet worden aan het begin van het studiejaar. Ik had als kind en puber altijd erg veel last van heimwee. Goddank ben ik daar overheen gegroeid maar dat eerstejaars kamp doet mij daar altijd nog aan herinneren. En dan die nachten....pfff! Ze zijn kort en onrustig. Ik functioneer het beste als ik minimaal 8 uur slaap per nacht haal. Met een kind van een jaar oud al nauwelijks een haalbare zaak maar op zo'n kamp al helemaal niet! Dus....genoeg redenen om liever thuis te blijven.
Afijn, ik was dus blanco met betrekking tot het achter laten van huis en haard.
Inmiddels ben ik al lang en breed terug van dat kamp en nog steeds blanco!
Was het lekker om de boel even uit handen te geven? JA! Alleen was ik veel te druk met alle kampbeslommeringen om me daarmee bezig te houden. Zelfs voor het missen van mijn mannen had ik nauwelijks tijd. Als ik nu op een tropisch strand had gelegen met een azuurblauwe zee voor me een een cocktail in de hand; ja, dan had ik enorm genoten van het even niets doen. Nu bivakkeerde ik met 100 studenten en 9 collega's in een paviljoen ergens op de Utrechtse Heuvelrug, was het erg koud en liep ik in het holst van de nacht in Pipi Langkous-outfit in het pikkedonker en alleen bij het schijnsel van een zaklamp door een modderig bos.
Was ik liever thuisgebleven? JA! Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het, net als andere jaren, ook weer erg leuk was. Ik moet toch eens ophouden met dat kamp als een hobbel te zien. Achteraf blijkt het namelijk altijd een leuke hobbel te zijn.....
O ja, voor de nieuwsgierigen onder jullie; Manlief en Casper hebben zich prima gered met zijn tweeën, die hebben moeder en Vrouwlief helemaal niet nodig! Als ik Manlief moet geloven, heeft Casper ook helemaal niet in de gaten gehad dat ik er niet was...Mmmmm.

Voorlezen

Op het kinderdagverblijf besteden ze in deze Kinderboekenweek extra veel aandacht aan voorlezen. De medewerkers lezen zelf heel veel voor maar er werd ook gevraagd of opa's, oma's, vader's of moeder's wilden komen voorlezen. Nou, dat leek deze moeder wel leuk.
Dus ging ik gisteren met Casper naar het kinderdagverblijf en mocht ik voorlezen aan de Olifanten en aan de Giraffen.
Ik hoefde niet lang na te denken over het boek. Ik koos natuurlijk voor Casper's grote vriend;

Maar het blijkt dat deze rode kat niet alleen Casper's grote vriend is. Gelukkig viel het boekje bij meerdere kinderen in de smaak!

Dierentuin

Afgelopen weekend zijn we voor het eerst met Casper naar de dierentuin geweest. Van verschillende kanten kregen we de opmerking dat dat nog wel een beetje aan de vroege kant was voor een kind van bijna 14 maanden maar we zijn toch geweest. Manlief en ik vinden het namelijk óok leuk om naar de dierentuin te gaan :) Maar de opmerkingen klopten wel, hoor. Casper was inderdaad nog iets te jong om te bevatten wat hij allemaal zag. Vooral als er weinig beweging te zien was bij de dieren kon het hem allemaal weinig boeien. Het aquarium, de apen en de kinderboerderij waren wel interessant; kleur én beweging!

Kleur en beweging. Vissen zijn altijd leuk om naar te kijken!

Mijn favorieten; stokstaartjes!

In het berenbos!

Olifant

Ze zien er zo aaibaar uit maar dat schijnen ze niet te zijn....

Joepie, ik mag een dier vastpakken!

Mooie kleuren

Een hele grote Dikkie Dik

Heel veel Kwik, Kwek en Kwak's*

De giraffen waren erg onrustig. Toen wij er waren, was er net een jonge giraffe geboren

*In een tuincentrum waar wij regelmatig naar toe gaan, staan al sinds jaar en dag een paar echte flamingo's in een binnenvijver. Ze heten Kwik, Kwek en Kwak.....

Staan

En weer is Casper een 'stapje' dichterbij het lopen.
Inmiddels staat hij ook zonder steun heel stevig en gaat hij ook uit zichzelf staan.
Maar als hij dan staat, weet ie niet meer hoe ie voor of achteruit moet....en zakt ie maar weer door zijn knieën om kruipend verder te gaan.

Sorry, ik wil niet al te herkenbaar in beeld.....