Op de rug

Manlief en ik houden van wandelen. Geen ellenlange stukken maar we zijn niet vies van een eindje lopen. Onze zomervakantie brengen we grotendeels door in Engeland en ook daar willen we gaan wandelen. Inmiddels zijn we er achter dan wandelen in combinatie met een kleine hummel niet ideaal is. Ook al heb je een kinderwagen die alle terreinen kan overwinnen, echt handig is het niet. Om tijdens ons Engelse avontuur niet al te veel rekening te hoeven houden met die kinderwagen, leek het ons handig om Casper op onze rug de dragen. Ik dacht gelijk aan zo'n babydrager voor op de rug. Ze doen me altijd denken aan die trekkersrugzakken die een gigantisch eind boven je hoofd uitkomen maar dan zonder bagage maar met kind :). Na enig speurwerk kwam ik er echter achter dat die dingen peperduur zijn en tweedehands kon ik ook niet echt iets geschikts vinden (daarover later nog een andere blog) dus hebben we uiteindelijk gekozen voor de My Carrier van dat Scandinavische merk dat ook die bekende kinderstoelen maakt (ik maak hier geen reclame....). Een babydraagzak die geschikt is voor het dragen van de allerkleinste kindjes (op de buik), de wat grotere kinderen (ook op de buik maar dan met het gezicht naar voren) en dreumesen en peuters (op de rug, tot een leeftijd van drie jaar!). En het gaat ons vooral om dat laatste.
En zo ziet dat er uit:

Manlief met Casper op zijn rug

Het is een ideaal ding. Niet te groot, niet te zwaar en het draagt lekker. Ook Casper zit in een lekkere positie. En niet onbelangrijk; hij vond het geweldig op onze ruggen. Hij  heeft gekraaid van plezier!

Vaderdag

Een dikke maand geleden kreeg ik mijn eerste moederdagcadeau van Casper. Vanochtend werd Manlief in het zonnetje gezet. Toeval of niet; de hele ochtend horen we Casper "papapapapapapapapapapa" zeggen...

Jonge-ouder-syndroom

Jonge-ouder-syndroom....
Leuke uitdrukking, vinden jullie niet?
Ik kwam het vandaag tegen op het forum van ouders online. Ik wilde daar eens zoeken naar een topic over de gezondheid van ouders die jonge kinderen op het kdv hebben. Manlief, die niet vaak ziek is, loopt namelijk aan één stuk door de snotteren sinds Casper op het kdv zit. Hij is eigenlijk voortdurend verkouden. Casper ook trouwens. En wat blijkt, Manlief is niet de enige vader die daar last van heeft. Er schijnen meerdere vaders (en vast ook moeders) te zijn die ineens veel vaker ziek zijn als hun kind naar het kdv gaan. Door een huisarts van één van de forum-leden dus steevast het jonge-ouder-syndroom genoemd!

Tand!

We hebben er lang op moeten wachten maar nu is het dan eindelijk zover; Casper's eerste tand komt door! Dat mag ook wel als ie 9 maanden en 23 dagen oud is.....
Eergisteren ontdekte ik tijdens een schaterlachbui van Casper een gek plekje in zijn onderkaak. Na enige inspectie zag en voelde ik dat het een wit, scherp puntje was. Dat moet een tand zijn! Hij lijkt er weinig last van te hebben. Hij is vrolijk en opgewekt, heeft alleen behoorlijke luieruitslag.
Ik moet bekennen dat ik al eens op Google heb gezocht op 'kinderen die geen tanden krijgen'. Gelukkig gaat die vlieger voor Casper niet op, hij is er gewoon laat mee! Overigens ontdekte ik tijdens die Google-zoektocht dat er nog nooit een 'geval' is beschreven van een kind dat geen tanden kreeg. Pfoe!

(Jullie snappen dat ik graag een foto van de doorkomende tand zou willen publiceren maar ik mag absoluut niet aan Casper's mond zitten, laat staan dat ik er een foto van zou maken.....)

Een etmaal 'us-time'.

Wij hebben een etmaal 'us-time' achter de rug. 24 uur lang geen Casper in de buurt en tijd voor ons tweeën. Hoe lief ik Casper ook vind en hoe blij ik ook met hem ben, af en toe vind ik het ook heel lekker om even zonder hem te zijn en 'vrij' te zijn van de dagtaak van het moederen.
Manlief en ik deden een nachtje Eindhoven.
Het stond al heel lang in de planning om gisteravond met een grote groep mensen naar het concert van Guus Meeuwis te gaan. En aangezien we wisten dat het een latertje zou worden en we daarom toch een logeeradres voor Casper nodig hadden, plakten we er ook maar een nachtje in een luxe hotel aan vast. Je moet kansen grijpen als deze zich voordoen. Gisteren arriveerden we rond de middag bij vriendin T. en haar gezin. Casper zou daar, tot grote vreugde van de kinderen daar (2 en 4 jaar oud) een nachtje gaan logeren. Rond half 2 vertrokken we richting Eindhoven, checkten in bij het hotel, hulden ons in onze oranje outfits en gingen de stad in. We waren niet de enigen. Het zag letterlijk oranje in het centrum. Om 6 uur zaten we paraat in het stadion om 'onze jongens' aan te moedigen. Best indrukwekkend hoe een vol stadion het Wilhelmus meegalmt! Dat er verloren werd, mocht de pret niet drukken. Het concert van Guus was erg sfeervol, ondanks het slechte geluid (wat bij een concert toch wel van essentieel belang is). Daarna genoten we van het feit dat we allebei, zonder onderbrekingen, tot 9 uur konden uitslapen en van een uitgebreid ontbijtbuffet. Tegen 12 uur waren we weer bij T. om Casper op te halen. Net als zijn eerste logeerpartij, verliep ook deze zonder problemen. Casper blij, wij blij. Het was een heerlijk, ontspannen etmaal!

D(ikkie) D(ik)

Het ziet er naar uit dat Casper zijn keuze heeft gemaakt;

Dikkie Dik wordt DE knuffel.
Maakte het hem tot voor kort niet uit wat voor een beest hij knuffelde (als het maar zacht was), nu krijgt DD toch echt de voorkeur. Laatst lag hij in bed met een boel knuffels maar zonder DD. Hij brulde aan één stuk door. Tot DD hem gezelschap kwam houden en toen was alles goed.
Ik ben het helemaal eens met zijn keuze. Ik mag DD wel; lekker kleurtje, niet te groot en (niet onbelangrijk) het is een kat! Veruit mijn favoriete dier. Casper kreeg DD voor zijn geboorte cadeau van onze buren en gisteren heb ik er maar een exemplaar bij gekocht. DD nummer 1 moest namelijk hoognodig in bad en dan moet er natuurlijk een DD nummer 2 zijn om nummer 1 te vervangen. De verkoopster in Neerlands grootste babywinkel adviseerde mij om gelijk ook maar een DD nummer 3 aan te schaffen. "Stelt u zich eens voor dat ze bij ons uit de collectie gaan, dan heeft u wel een probleem". Goede verkooptechniek! Maar ze heeft wel gelijk natuurlijk. Wat te doen als de onvervangbare knuffel niet meer te krijgen is? Ik ga dus zeker een nummer 3 aanschaffen. Maar dan wel als DD een echt blijvertje is.