Favoriet boekje

Momenteel is dit Casper´s favoriete boekje. Al bijna 50 jaar geleden geschreven maar nog steeds spreekt het kinderen aan.....

Dit plaatje is natuurlijk speciaal als één van de koningen dezelfde naam draagt als jij....

Douche

De douchecabine is momenteel erg in trek bij Casper. Als Manlief en ik onder de douche staan, komt Casper graag even voor het glas staan om te kijken wat we aan het doen zijn. En als we er niet onder staan, is het vooral leuk speelgoed. Casper mag zichzelf graag ´opsluiten´ in de douchecabine, met vaak natte sokken als gevolg. Lekker veilig want ook al zit hij ´opgesloten´, hij kan ons toch zien!
Vanochtend bedachten we dat Casper wel eens mee kon onder de douche. Dus toen Manlief eronder stond, kleedde ik Casper uit en die stond, voor ik het door had, zijn blote nakie voor de douchecabine te trappelen tot ie erin mocht.
Het feest was van korte duur. Zo´n douchecabine is erg leuk, maar niet als je naakt bent en er allemaal harde waterstralen op je neervallen. We houden het voorlopig maar even op het bad!

Zitzak

Casper vindt het de laatste tijd erg leuk om al onze kussen op de grond te gooien en zich daar in te laten vallen. De grootste pret heeft hij er van. Maar omdat wij steeds onze kussen kwijt waren en onze vloer wat stoffiger is dan de bank, besloten we om een grote zitzak voor onze kleine man aan te schaffen. Een groot succes........

 

Helemaal onschuldig is dit tijdverdrijf niet. Vlak na het nemen van deze foto's, bedacht Casper zich dat het ook wel leuk was om over de zak te lopen. Gevolg.......een fikse bloedneus en een krijsend kind! Oppassen geblazen dus.

Liebster Blog Award

En toen werd ik vorige week door Stephanie maar zo genomineerd voor de Liebster Blog Award. Zie http://neongroen.blogspot.nl/2012/11/liebster-blog-award.html. Zo lief! En wat een eer.....
Toch heb ik vriendelijk voor de eer bedankt. Een combinatie van de puf niet hebben om alles uit te voeren wat er bij de nominatie komt kijken (wat ondankbaar, vind je niet?) en een behoorlijk portie koudwatervrees. Als ik zie wat anderen allemaal voor mooie blogs produceren, vind ik die van mij niet veel voorstellen...... Oké, het gaat bij mij ook niet om het uiterlijk van de blog maar om het verhaal, maar toch.
Doel van mijn blog was vorig jaar om familie en bekenden 'op afstand' (letterlijk) te laten delen in de ontwikkelingen en belevenissen van Casper en zijn nieuwbakken moeder. Inmiddels is het ook een prachtig naslagwerk voor 'later' aan het worden. Een soort digitaal plakboek waar anderen gelijk van mee kunnen genieten.En die anderen zijn niet alleen maar bekenden en familie, daar zitten inmiddels ook wat onbekenden bij. Ik heb maarliefst 8 (!) vaste volgers en geloof me, dat is niets.... En dat je dan maar zo voor een Award genomineerd is alleen maar leuk.
Zoals ik al schreef, gun ik mezelf niet de tijd om alle werkzaamheden uit te voeren die bij de nominatie horen. Ik wil jullie echter wel laten weten welke blogs ik zoal leuk vind om te bekijken. Let op, het gaat hier dus niet om nominaties maar om je een beeld te geven van mijn favoriete blogs.
http://maarnietvangrijs.blogspot.nl
http://imaziet.blogspot.nl
http://sillyoldsuitcase.blogspot.nl
http://eenvoudigleven.blogspot.nl
http://neongroen.blogspot.nl
http://itsmiek.blogspot.nl
http://goodoldhousehold.blogspot.nl
http://zinzonzien.wordpress.com
Diverse en uiteenlopende blogs, zoals je ziet. De één volg ik uit interesse, een paar anderen omdat het bekenden van me zijn en weer anderen omdat ze gewoon leuk zijn om te lezen!

Creabea

Zo langzamerhand begint Casper zich een beetje te interesseren voor creativiteit. Tot nu toe moest hij er niet veel van hebben. Op het kinderdagverblijf beperkten werkstukken zich vaak tot een enkele stip of streep en was de interesse daarna helemaal verdwenen (werd mij aan het einde van de dag meegedeeld, als ik Casper kwam halen). Dit wetende, deed ik thuis ook geen enkele poging om hem een kunstwerk te laten fabriceren. Van zijn ouders moet hij het ook niet hebben op dat vlik; Manlief en ik zijn beiden niet echt kunstzinnig aangelegd. Maar toen vond ik het toch tijd worden om zijn creativiteit wat te stimuleren.
Op advies van collega A. kocht ik bijenwaskrijtjes van Stockmar. Het voordeel van werken op een pabo is dat je veel collega's hebt die allemaal heel veel kennis over (de ontwikkeling van) kinderen hebben op veel verschillende gebieden. Ideaal als je zelf een kleine hebt en wat wil weten over ontwikkeling op een bepaald gebied. A. geeft schrijven en handschriftontwikkeling en met haar raakte ik in gesprek over de voorkeurshand. Zelf ben ik een verstokte linkshandige. En hoewel ik daar prima meer overweg kan, heb ik wel altijd gemerkt dat dat onze maatschappij rechtshandig is ingericht. Ik vroeg me af of Casper dit linkshandig zijn niet onbewust overneemt als ik hem dingen (linkshandig) voor doe. Volgens mijn collega was dit niet het geval maar zij adviseerde wel om Casper dingen aan te geven in zijn rechterhand. Op de vraag van mij waarom antwoordde zij weer "de maatschappij is nu eenmaal ingericht op rechtshandigen, dus dat is het makkelijkst". Nu heb ik grote twijfels of Casper  inderdaad rechtshandig wordt als ik alles in zijn rechterhand geef (en hij zal net zo gelukkig worden als hij linkshandig wordt, daar twijfel ik niet aan) maar proberen kan altijd.
Maar nu even terug naar de bijenwaskrijtjes.
Zoals te zien op de foto's, zijn die bokles rechthoekig en van bijenwas (het lijkt erg op wasco).

Door de vorm kunnen kinderen de krijtjes maar op één manier vasthouden en deze manier is de manier waarop ze later ook hun pen of potlood vast moeten houden. Door deze krijtjes wordt dus al automatisch een goede (latere) pengreep gestimuleerd.
Allemaal leuk en aardig natuurlijk maar het laatste wat ik wil is dat Casper op zo'n jonge leeftijd al alles perfect en juist moet doen. Hij hoeft geen slachtoffer te worden van mijn beroepsdeformatie :-) Hij moet dus doen waar de krijtjes voor bedoeld zijn; kleuren!! En dat lukt best aardig. Hoewel het ook erg leuk is om andere dingen met de krijtjes te doen.

Rechtop zetten bijvoorbeeld...

Of torens van bouwen!

De eerste keer.......

Wie zijn dat dan?

Eeeeeh....

Als ik ze niet aanpak, doen de Pieten ze wel in mijn capuchon

Ik blijf op veilige afstand......

Gewonnen!

Ik ben een fan van Charlotte Dematons, meer precies van haar boeken. Na een tijd als illustratrice van kinderboeken te hebben gewerkt, maakt ze tegenwoordig haar eigen boeken. Het zijn vooral kijkboeken die van haar hand komen. De gele ballon heb ik een tijd lang bij iedereen die een kind kreeg als kraamcadeau gegeven. Net nieuw van haar is Nederland maar mijn grote favoriet is Sinterklaas.

Al vanaf het moment dat dit boek verscheen kan ik uren naar de prachtige tekeningen kijken en altijd zie ik wel weer iets nieuws of iets grappigs. Toch vond ik het altijd onzin om het boek maar zo te kopen.Ik nam me echter wel voor dat dit boek ooit het allereerste Sinterklaascadeau zou zijn wat mijn eerste kind zou krijgen. Tja.....en dan is het zover. Je hebt een eerste kind en Sinterklaas komt eraan. En dan zijn er 10.000 andere dingen die je kunt bedenken en waar je kind meer aan heeft dan aan dat boek. Wederom stond ik kwijlend met het boek in mijn hand en besloot ik met pijn in mijn hart om toch maar een jaartje te wachten. Ik vreesde namelijk dat Casper's kinderhandjes binnen no-time de bladzijden van dat mooie boek vernield zouden hebben en dat vond ik jammer. Toen ik al mijn andere Sinteklaascadeautjes binnen had, zag ik ineens dat er tegenwoordig ook een kartonnen versie van het boek te koop is, geschikt voor kinderhandjes :) Maar toen had ik zal zoveel ander spul gekocht dat ik het teveel vond worden. Volgend jaar......
Intussen zag ik het boek echt overal liggen en stond het zelfs, in groot formaat, op mijn werk te pronken. Ik werd er hebberig van.
En toen, ineens, dit mailtje in mijn inbox;
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Beste lezer,

Gefeliciteerd! Je hebt meegedaan met de Sint-actie van Groter Groeien en hebt een Sinterklaas boek gewonnen!

De prijs wordt z.s.m. naar het door jou ingevulde adres gestuurd.

Veel plezier!

Met vriendelijke groet,

Floor van Lieshout

Marketing Kek Mama & Groter Groeien

VolgKek Mama enGroter Groeien nu op Twitter.

Sanoma Media B.V. | Capellalaan 65 | 2132 JL | Hoofddorp | P.O. Box 1900 | 2130 JH | Hoofddorp | The Netherlands
Tel +31 (0)88 556 7335 | floor.vanlieshout@sanomamedia.nl |www.sanomamedia.nl |www.twitter.com/SanomaMediaNL

KvK nr. 33.13.30.64 Amsterdam

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Een maand geleden deed ik mee aan de sint-actie van Groter Groeien. Er werden heel veel cadeautjes gratis weggegeven. Je hoefde alleen maar te reageren via de website. En ik reageerde op een aantal dingen, waaronder mijn geliefde boek. Nu win ik nooit was dus ik was alweer vergeten dat ik meedeed. En toen dus dit mailtje.

Gisteren was daar ineens een wit busje. Uit dat busje kwam een meneer met een pakje....

Ik snap nu waarom ik het niet 'mocht' kopen. Het was een teken!

En het blijkt ook nog de kartonnen versie te zijn. Geschikt voor kinderhandjes....



Schoenen

Dit zijn ze dan; Casper's eerste paar schoenen.

Hier zie je al heel goed dat ze gedragen zijn....

Een paar echte Bunnies, maat 22, stoer maar toch soepel.
Inmiddels zijn ze een week oud en tippelt Casper er al vrolijk op rond. In het begin was het wennen voor Casper. Hij kon er moeilijk aan wennen dat ie geen rechtstreeks contact met de grond had en struikelde regelmatig over zijn eigen voeten. Inmiddels gaat het beter hoewel ie nog steeds beter loopt zonder schoenen dan met schoenen.
Voor mij is deze verandering ook een uitdaging maar dan wel op een hele andere manier. Ik wil de schoenen graag netjes houden. Het zou toch leuk zijn dat ie de winter door komt met deze stappers, ze waren namelijk niet goedkoop. Die gedachte probeer ik inmiddels maar zoveel mogelijk los te laten want dat netjes houden is een onmogelijke opgave met een kind van 15 maanden dat de hele wereld als een grote ontdekking ziet. We zullen zien hoe lang ze mee gaan.

De speeltuin is niet direct een goede omgeving voor nieuwe schoenen...

35 jaar geleden kreeg ik zelf mijn eerste schoenen. Toen werd er nog zuiniger gedaan met schoenen dat nu. Toen ze te klein werden, sneed mijn moeder gewoon de neus eruit en kon ik nog weer een poosje verder. Was heel gewoon toen, vertelde mijn moeder altijd......

Mijn eerste paar schoenen, Renata, maatje 21 met uitgesneden neus!

Speeltuin

Nu Casper zich meer verticaal dan horizontaal voortbeweegt, kunnen we ineens ook naar de speeltuin. En daar heeft onze grote kleine man het erg naar zijn zin!

Eerst even de kat uit de boom kijken bij een bankje

Dan op onderzoek uit

Wat kun je hier mee?

Deze hoort niet bij de speeltuin maar is ook erg leuk

Alles wat kan ronddraaien is leuk, als ik er maar niet zelf op hoef

Ha, eindelijk iets dat beweegt en waar ik op durf en kan!

Grote jongen! 7

Volgens het boek 'Oei, ik groei!' maken kinderen steeds sprongen in hun ontwikkeling. Voorafgaand aan /tijdens deze sprong zijn kinderen erg aanhankelijk en willen ze alleen maar bij mamma zijn (waarom niet bij pappa??). Als de sprong genomen is, is het kind weer verder in zijn/haar ontwikkeling en is het aanhankelijke weer voorbij. Ik heb al eerder aangegeven dat ik geen groot fan ben van het boek. Het is handig om in grote lijnen de ontwikkeling van je kind te kunnen voorspellen maar ik vind dat ze behoorlijk op de zaken vooruit lopen (volgens het boek zou Casper nu al op het potje kunnen, nou, ik heb daar zo mijn twijfels over!) en van aanhankelijk gedrag tijdens eventuele sprongen heb ik nog nooit wat gemerkt......tot afgelopen week.
Het kan allemaal toeval zijn, hoor. Maar Casper was behoorlijk jengelig. En o wee als hij bij je zat en je hem weer op zijn eigen benen zette. Brullen! Voor het eerst aanhankelijk gedrag. Ik besteedde er niet teveel aandacht aan, weet het aan doorkomende tanden, verkoudheid etc.
Maar toen het aanhankelijke gedrag over was, liet meneer ineens allerlei 'kunsten' zien die ik nog niet eerder had gezien. Het allerbelangrijkste? Casper loopt sinds een week! Hij kon al staan en een voorzichtig los stapje om van de bank naar de tafel te komen zagen we ook al vorig weekend. Maar toen ik hem van de week op zijn benen zette, liep meneer gewoon weg. Ik dacht dat het nog wel even zou duren, maar nee. Casper loopt! Het gaat nog wankel en wiebelig, maar toch. Casper komt op zijn benen vooruit.

Lastig fotograferen, zo'n bewegend kind!

Een ander opvallend ding is Casper's manier van praten. Dat klinkt nu anders. Hoewel zijn woordenschat nog erg beperkt is (verder dan bal, boem, hap en broembroem komt hij nog niet), klinkt zijn gebrabbel nu veel volwassener. Er zit veel meer toonverschil in en klinkt zangerig. Hoewel in brabbeltaal, klinkt het al net alsof hij een echt gesprek aan het voeren is. En het laatste opvallende is zijn drinken. Casper drinkt zelf al een tijdje uit een tuitbeker. Dat gaat prima. Af en toe probeer ik hem al uit een gewone beker te laten drinken. Toen ik gisteren in een onbewaakt ogenblik Casper met een drinkbeker alleen liet, zette meneer die beker zelf aan zijn mond en dronk er keurig uit. Dat ging maar even goed, hoor. Maar het begin is er!

Ik begin toch bijna te denken dat 'Oei, ik groei' toch een kern van waarheid bevat...

Op kamp

Afgelopen week heb ik Manlief en Casper voor het eerst een paar dagen alleen gelaten; drie dagen en twee nachten om wel te verstaan. Ik ging met onze eerstejaars studenten mee op kamp. Dit kamp is een jaarlijks terugkerend gebeuren en aangezien ik mentor ben van een eerstejaars groep mag ik ook altijd mee. Het was dus bepaald niet de eerste keer. Het was echter wel de eerste keer sinds Casper er is. Waren Manlief en ik tot nu toe twee keer samen een nachtje weg geweest (Casper logeerde dan bij vrienden), nu ging ik alleen op pad en liet Manlief twee nachten alleen met zijn zoon. Ik had al van meerdere (jonge) collega's (met jonge kinderen) vernomen hoe het zou zijn; HEERLIJK!!! Jawel, niets geen gemis van kinderen maar genieten van het feit dat je drie dagen geen huiselijke beslommeringen aan je hoofd hebt, geen kind hoeft te wassen, voeden en vermaken en Manlief de boel draaiende mag houden. Of ik er zelf zo over zou denken, wist ik van te voren niet. Ik was blanco. Aan de ene kant leek het me helemaal niet erg om de boel inderdaad een paar dagen aan Manlief over te dragen maar aan de andere kant bleef ik net zo lief thuis. Niet omdat ik bang was dat ik mijn mannen zou gaan missen, maar (heel eerlijk gezegd) omdat dat kamp me gestolen kan worden. Ik vind het erg leuk om van eerstejaars studenten mentor te zijn maar dat kamp........altijd weer een hobbel die genomen moet worden aan het begin van het studiejaar. Ik had als kind en puber altijd erg veel last van heimwee. Goddank ben ik daar overheen gegroeid maar dat eerstejaars kamp doet mij daar altijd nog aan herinneren. En dan die nachten....pfff! Ze zijn kort en onrustig. Ik functioneer het beste als ik minimaal 8 uur slaap per nacht haal. Met een kind van een jaar oud al nauwelijks een haalbare zaak maar op zo'n kamp al helemaal niet! Dus....genoeg redenen om liever thuis te blijven.
Afijn, ik was dus blanco met betrekking tot het achter laten van huis en haard.
Inmiddels ben ik al lang en breed terug van dat kamp en nog steeds blanco!
Was het lekker om de boel even uit handen te geven? JA! Alleen was ik veel te druk met alle kampbeslommeringen om me daarmee bezig te houden. Zelfs voor het missen van mijn mannen had ik nauwelijks tijd. Als ik nu op een tropisch strand had gelegen met een azuurblauwe zee voor me een een cocktail in de hand; ja, dan had ik enorm genoten van het even niets doen. Nu bivakkeerde ik met 100 studenten en 9 collega's in een paviljoen ergens op de Utrechtse Heuvelrug, was het erg koud en liep ik in het holst van de nacht in Pipi Langkous-outfit in het pikkedonker en alleen bij het schijnsel van een zaklamp door een modderig bos.
Was ik liever thuisgebleven? JA! Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het, net als andere jaren, ook weer erg leuk was. Ik moet toch eens ophouden met dat kamp als een hobbel te zien. Achteraf blijkt het namelijk altijd een leuke hobbel te zijn.....
O ja, voor de nieuwsgierigen onder jullie; Manlief en Casper hebben zich prima gered met zijn tweeën, die hebben moeder en Vrouwlief helemaal niet nodig! Als ik Manlief moet geloven, heeft Casper ook helemaal niet in de gaten gehad dat ik er niet was...Mmmmm.

Voorlezen

Op het kinderdagverblijf besteden ze in deze Kinderboekenweek extra veel aandacht aan voorlezen. De medewerkers lezen zelf heel veel voor maar er werd ook gevraagd of opa's, oma's, vader's of moeder's wilden komen voorlezen. Nou, dat leek deze moeder wel leuk.
Dus ging ik gisteren met Casper naar het kinderdagverblijf en mocht ik voorlezen aan de Olifanten en aan de Giraffen.
Ik hoefde niet lang na te denken over het boek. Ik koos natuurlijk voor Casper's grote vriend;

Maar het blijkt dat deze rode kat niet alleen Casper's grote vriend is. Gelukkig viel het boekje bij meerdere kinderen in de smaak!

Dierentuin

Afgelopen weekend zijn we voor het eerst met Casper naar de dierentuin geweest. Van verschillende kanten kregen we de opmerking dat dat nog wel een beetje aan de vroege kant was voor een kind van bijna 14 maanden maar we zijn toch geweest. Manlief en ik vinden het namelijk óok leuk om naar de dierentuin te gaan :) Maar de opmerkingen klopten wel, hoor. Casper was inderdaad nog iets te jong om te bevatten wat hij allemaal zag. Vooral als er weinig beweging te zien was bij de dieren kon het hem allemaal weinig boeien. Het aquarium, de apen en de kinderboerderij waren wel interessant; kleur én beweging!

Kleur en beweging. Vissen zijn altijd leuk om naar te kijken!

Mijn favorieten; stokstaartjes!

In het berenbos!

Olifant

Ze zien er zo aaibaar uit maar dat schijnen ze niet te zijn....

Joepie, ik mag een dier vastpakken!

Mooie kleuren

Een hele grote Dikkie Dik

Heel veel Kwik, Kwek en Kwak's*

De giraffen waren erg onrustig. Toen wij er waren, was er net een jonge giraffe geboren

*In een tuincentrum waar wij regelmatig naar toe gaan, staan al sinds jaar en dag een paar echte flamingo's in een binnenvijver. Ze heten Kwik, Kwek en Kwak.....

Staan

En weer is Casper een 'stapje' dichterbij het lopen.
Inmiddels staat hij ook zonder steun heel stevig en gaat hij ook uit zichzelf staan.
Maar als hij dan staat, weet ie niet meer hoe ie voor of achteruit moet....en zakt ie maar weer door zijn knieën om kruipend verder te gaan.

Sorry, ik wil niet al te herkenbaar in beeld.....

Verbouwen

Toen Casper wat mobieler werd en daardoor zijn wereld steeds groter, kreeg ik van veel mensen de opmerking; "Jaja, nu kun je je huis gaan verbouwen". Als mensen dat tegen mij zeiden, dacht ik vervolgens;"Echt niet! We leren Casper wel om overal af te blijven!". Inmiddels ouder en wijzer geef ik eerlijk toe dat we de boel toch wel wat veranderd hebben in huis. Geen enorme verbouwing maar wel een paar aanpassingen. Zo staan de brokjes van Poes tegenwoordig in de gang en niet meer in keuken omdat Casper alle brokjes in Poes d'r waterbakje gooide. Het kastje van onze TV-provider staat tegenwoordig op de kast en er niet meer in omdat Casper, vanwege het openstaande deurtje, ook bij onze CD's en DVD's kon komen (gevolg; allemaal hoesjes in de woonkamer). De sleutels van de deuren in buffet- en boekenkast zijn uit hun sloten gehaald, keukenkastje gebarricadeerd of, heel provisorisch, met plakband dichtgeplakt. Onze salontafel is helemaal leeg (geen kekke kaarsjes of onderzetters meer) en afstandsbedieningen zo veel mogelijk weggestopt. Casper komt echt overal, maar dan ook overal aan! Zucht.......

Knopjes

Ze waren al lange tijd favoriet maar nu begint het de spuigaten uit te lopen; knopjes. Lichtknopjes, tv-knopjes, dvd-knopjes, afstandsbedieningknopjes, telefoonknopjes, toetsenbordknopjes, fototoestelknopjes en alle andere knopjes die je maar kunt bedenken; ze zijn zeer interessant en Casper kan er niet vanaf blijven.

Knopjes genoeg!