Vandaag eens een blog over de wat mindere kant van Casper; poepluiers!
Toen Casper nog klein was en alleen borstvoeding kreeg, vond ik zijn poepluiers allesbehalve onaangenaam. Ik wil niet zeggen dat ik ze lekker vond maar ik vond ze wel 'vertrouwd' ruiken. Ik heb wel eens horen zeggen dat moeders de poepluiers van hun kinderen nooit vies vinden en dat begreep ik toen wel. Met de nadruk op toen.......Nu vind die luiers ronduit een ramp! En niet alleen ik, ook Manlief staat bepaald op zijn gemak Casper's poepluiers te verschonen. Wat een stank!
Met dat Casper's eetpatroon is veranderd, veranderde ook de samenstelling en de geur van de luiers. Het werd er niet beter op. Maar nu Casper 'grote-mensen' eten krijgt, gewone melk drinkt en geen (pap)flessen meer krijgt, is het niet meer te harden. Het allerergste ruiken de poepbroeken nadat hij eten uit een kant en klaar 'potje' heeft gehad. Nu ben ik toch al niet zo'n fan van dat spul maar als wij echt iets eten wat voor Casper nog niet geschikt is (of we eten helemaal niets, zoals afgelopen week, toen Manlief en ik beiden geveld waren door een buikgriep) dan wil zo'n potje wel eens uitermate handig zijn. En zo 'nep' die potjes smaken, zo nep (en vies!!) ruikt ook de poep die daaruit voortkomt.
Tegenwoordig is het een strijd tussen Manlief en mij wie Casper's poepbroek moet verschonen. Het liefst komen we er beiden onderuit. En deluieremmer, die tot nu toe de belofte waarmaakte dat ie reukloos was, stinkt aan alle kanten. Bah, bah, bah!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten