Nu ben ik vrij nuchter en zal iemand niet snel 'mijn idool' noemen maar Herman komt in de buurt. Ik vind hem echt geweldig!
Het was niet de eerste keer dat ik hem in de schouwburg zag maar het was wederom super!
Ik kan niet echt zeggen wat mij het meest fascineerde/ontroerde/opviel aan de voorstelling, misschien wel
- zijn prachtige liedjes en vileine grapjes
- het feit dat zijn begeleidingsband was uitgebreid met een (bas)gitarist en een slagwerker waardoor er nog meer kracht in zijn liedjes komt
- zijn oprechte tranen toen hij het over zijn ouders had (dat kwam omdat hij in 'zijn' stad Utrecht speelde, vertelde hij)
- violiste Jannemien Cnossen die de hele avond om naaldhakken van minstens 10 centimeter liep en toch niet struikelde over alle pingpongballen en plastic bekertjes op het podium
- gitariste Edith Leerkens die de hele avond op blote voeten gitaar stond te spelen
- zijn biografie, een cd met 100 liedjes en de cd met het verhaal van A.J. Kwak (jeugdsentiment; meester Kees uit de 2e klas van de lagere school speelde altijd een cassettebandjes met het verhaal van Alfred tijdens het tekenen) die ik in de pauze kocht
- zijn drie toegiften waarvan de tweede en derde voor een al halflege zaal
- de pingpongbal die ik als souvenir meenam
- de foto die ik stiekem nam tijdens één van de toegiften (lastig zo tegen het zaallicht in).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten