zaterdag 4 februari 2012

Kippenvel en koorts

Gisteren was op mijn werk de afsluiting van de themaweek Herdenken & Vieren. Een week lang staat het gehele lesprogramma van derdejaars studenten in het teken van de Tweede Wereldoorlog en hoe je daar in de basisschool aandacht aan kunt besteden. Studenten volgen workshops, gaan op excursie naar o.a. Kamp Amersfoort en luisteren naar gastsprekers. Ik mocht als begeleidend docent aanwezig zijn bij één van die gastsprekers, te weten bij mevrouw Petter-Egger. Zij was 10 jaar toen de oorlog uitbrak en omdat zij joods was/is, werd zij van het ene naar het andere onderduikadres gebracht tot ze uiteindelijk in Vorstenbosch (Brabant) terecht komt. Na de oorlog blijkt dat zij de enige uit haar gezin is die de oorlog heeft overleefd. Merouw Petter heeft altijd gezwegen over deze periode in haar leven tot 15 jaar geleden. Inmiddels heeft haar dochter, Debby Petter, haar verhaal opgeschreven en is het in boekvorm uitgebracht. Deze zelfde dochter is momenteel te zien in het theater met een monoloog, gebaseerd op het verhaal van haar moeder.
Ik heb met kippenvel naar haar verhaal geluisterd. Er zijn honderden verhalen over en van mensen die de oorlog hebben meegemaakt en overleefd, maar als je het verhaal dan in levende lijve hoort vertellen, is het duizendmaal indrukwekkender. Ik kreeg vooral kippenvel toen zij vertelde over haar vader en stiefmoeder die hun 10 maanden oude dochtertje (het halfzusje van mevrouw Petter) weggaven om op te groeien in een christelijk gezin zodat zij zou ontkomen aan de jodenvervolgingen. Het is natuurlijk een ultieme daad van liefde als je datgene dat je het meest lief hebt en het allerliefste bij je wilt houden, toch weg geeft. Je cijfert jezelf weg en denkt alleen nog maar aan de toekomst van je kind. Wat moet dat hartverscheurend zijn geweest. Ik kan en wil er niet aan denken dat ik dat zelf zou doen...... Zulke verhalen krijgen ineens zo'n andere lading als je zelf moeder bent.
En ik ben nog nooit meegemaakt dat een groep studenten zo lang zo stil heeft zitten luisteren. Je kon een speld horen vallen.

Thuis is het momenteel wat onrustig. Casper is voor het eerst in zijn jonge leven echt ziek. Hij heeft een fikse verkoudheid te pakken met hoge koorts daarbij. Gelukkig is hij er nog redelijk vrolijk bij. Afgelopen nacht was hij wel erg onrustig maar overdag lijkt hij, buiten een loop- en snotneus, weinig ongemak te hebben van zijn ziek zijn. Vanavond was hij echter wel heel zielig. Hij kreeg echt last van zijn neus. Zodra wij hem neerlegden, moest hij steeds hard huilen. Ik vermoed dat zijn neus dan dicht gaat zitten en dat is natuurlijk erg vervelend. Ik vermoed dat dit ook de reden was dat hij niet aan de borst wilde drinken. Ook in die houding zal zijn neus wel dicht gaan zitten. Dan maar een flesje...... Gelukkig ging dat wel goed. Halverwege viel hij eindelijk in slaap. Arme Casper.....

2 opmerkingen:

  1. Hoi 'Bloem' ;),
    wat zielig voor Casper! Hier is het ook raak. Gelukkig geen koorts, maar wel een heel verstopte neus en daardoor moeilijk drinken. Luuf doet hier wonderen. Al was het maar omdat het zo lekker kriebelt bij het insmeren. :)
    Als hij moet huilen als hij plat ligt, kan dat ook oorpijn zijn. Dat had ons meisje vaak op die leeftijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Ima,

    wat is Luuf? Een soort Dampo of iets?
    Dat huilen bij het liggen, bleek uiteindelijk dus gewoon honger te zijn )-; Ik ben de bv aan het afbouwen en het is soms nog even zoeken hoeveel flesjes daar tegenover moeten staan. Het lijkt wel alsof flesvoeding bij hem wat minder vult.
    Gelukkig is de koorts inmiddels flink gezakt. Gelukkig weer onder de 38 en de snotneus is ook minder. We gaan de goede kant uit.

    BeantwoordenVerwijderen