Weemoed

Afgelopen dagen bekruipt mij ineens een gevoel van weemoed. Deze weemoed heeft vooral te maken met een aantal veranderingen die er op wijzen dat Casper hard groeit. Zo hebben wij deze week de kinderwagen omgebouwd tot wandelwagen want het wiegje werd te klein. We moesten eerst wel een voetenzak aanschaffen anders zou het veel te koud zijn voor onze kleine man. Maar toen deze eenmaal in huis was, hield niets ons nog tegen en gebeurde het onvermijdelijke. De wieg werd vervangen door het stoeltje. Voor Casper heeft het een groot voordeel; hij ziet nu veel meer als we buiten gaan wandelen. Voor mij is het echter een teken dat kleine jongetjes veel te hard groot worden.Zo ook de borstvoeding. Deze ben ik aan het afbouwen en daar sta ik echt helemaal achter. Maar het betekent wel minder contact met mijn kleine mannetje want een fles geven is toch wat afstandelijker. Voorlopig houd ik de ochtend- en avondvoeding er nog in en lassen we tussendoor veel knuffelmomenten in. Gelukkig houden wij daar allebei van! Een nadeel; tijdens het knuffelen kan Casper alles van en aan mamma vastpakken en is niets meer veilig; oorbellen, kettingen, ogen, neus, haren, touwtjes, knopen.....Overal wordt aan getrokken.
Ik heb de afgelopen maanden heel vaak gehoord dat ik maar moest genieten want voordat ik het wist zou Casper groot zijn. En het is waar! Volgende week is hij alweer een half jaar oud....... Het gaat echt veel te snel.