dinsdag 18 oktober 2011

Grote jongen!

Vandaag is Casper alweer twee maanden oud. Die maanden zijn voorbij gevlógen. Je bent zo druk met genieten, bijkomen, bijslapen, voeden, luiers verschonen, nog meer genieten, kraamvisitie ontvangen, nog meer genieten, troosten, uitproberen en vooral nog meer genieten dat je je niet meer kunt voorstellen dat je twee maanden en één dag geleden nog met z'n tweeën was.
Ik verbaas me er telkens weer over hoe snel Casper groeit en zich ontwikkelt. Een paar voorbeelden van wat hij inmiddels al kan (in willekeurige volgorde);
- lachen
- bewust geluiden maken en naar geluiden luisteren
- dingen beetgrijpen (bewust maar vooral nog onbewust)
- heel intens kijken
- mij/pappa/dingen volgen met ogen en gezicht
- zijn gezicht soepel draaien naar beiden kanten
- zich oprichten als hij op zijn buik ligt (en zijn hoofd naar beide kanten bewegen)
- genieten (in bad!)
- uit de borst drinken (het lijkt zo eenvoudig.....)
- uit de fles drinken ( lijkt ook zo eenvoudig, gelukkig vonden we na lang zoeken en proberen een fles die meneer goedkeurde...)
- zich tot zit laten optrekken met een redelijk stabiel opgeheven hoofd
- en zo kan ik nog wel even doorgaan.......
Ik vind dat allemaal zo bijzonder!  Tegelijkertijd ben ik me er ook van bewust dat de ontwikkelingen die zichtbaar zijn nog maar het topje van de ijsberg zijn. Soms zou ik wel eens in zijn hersenen willen kijken om te zien wat zich daar allemaal afspeelt om deze ontwikkelingen mogelijk te maken. Per slot van rekening wat hij twee maanden en één dag geleden nog maar een waterdier dat nog niet eens ademde. Ook al zo bijzonder dat hij dat kon op het moment dat hij mijn buik verliet!
Ik vraag me vaak af of hij ook al kan denken of dat hij vooral op zijn instincten leeft. En als hij inderdaad kan denken; wat denkt hij dan? Jammer dat ik hem dat niet kan vragen. Tegen de tijd dat ik dat wel kan, zal hij het zich waarschijnlijk niet meer herinneren. Jammer.
Hoewel Casper in mijn ogen steeds groter wordt, lijkt hij in de armen van een ander nog steeds heel klein. Gelukkig maar!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten