zondag 14 oktober 2012

Op kamp

Afgelopen week heb ik Manlief en Casper voor het eerst een paar dagen alleen gelaten; drie dagen en twee nachten om wel te verstaan. Ik ging met onze eerstejaars studenten mee op kamp. Dit kamp is een jaarlijks terugkerend gebeuren en aangezien ik mentor ben van een eerstejaars groep mag ik ook altijd mee. Het was dus bepaald niet de eerste keer. Het was echter wel de eerste keer sinds Casper er is. Waren Manlief en ik tot nu toe twee keer samen een nachtje weg geweest (Casper logeerde dan bij vrienden), nu ging ik alleen op pad en liet Manlief twee nachten alleen met zijn zoon. Ik had al van meerdere (jonge) collega's (met jonge kinderen) vernomen hoe het zou zijn; HEERLIJK!!! Jawel, niets geen gemis van kinderen maar genieten van het feit dat je drie dagen geen huiselijke beslommeringen aan je hoofd hebt, geen kind hoeft te wassen, voeden en vermaken en Manlief de boel draaiende mag houden. Of ik er zelf zo over zou denken, wist ik van te voren niet. Ik was blanco. Aan de ene kant leek het me helemaal niet erg om de boel inderdaad een paar dagen aan Manlief over te dragen maar aan de andere kant bleef ik net zo lief thuis. Niet omdat ik bang was dat ik mijn mannen zou gaan missen, maar (heel eerlijk gezegd) omdat dat kamp me gestolen kan worden. Ik vind het erg leuk om van eerstejaars studenten mentor te zijn maar dat kamp........altijd weer een hobbel die genomen moet worden aan het begin van het studiejaar. Ik had als kind en puber altijd erg veel last van heimwee. Goddank ben ik daar overheen gegroeid maar dat eerstejaars kamp doet mij daar altijd nog aan herinneren. En dan die nachten....pfff! Ze zijn kort en onrustig. Ik functioneer het beste als ik minimaal 8 uur slaap per nacht haal. Met een kind van een jaar oud al nauwelijks een haalbare zaak maar op zo'n kamp al helemaal niet! Dus....genoeg redenen om liever thuis te blijven.
Afijn, ik was dus blanco met betrekking tot het achter laten van huis en haard.
Inmiddels ben ik al lang en breed terug van dat kamp en nog steeds blanco!
Was het lekker om de boel even uit handen te geven? JA! Alleen was ik veel te druk met alle kampbeslommeringen om me daarmee bezig te houden. Zelfs voor het missen van mijn mannen had ik nauwelijks tijd. Als ik nu op een tropisch strand had gelegen met een azuurblauwe zee voor me een een cocktail in de hand; ja, dan had ik enorm genoten van het even niets doen. Nu bivakkeerde ik met 100 studenten en 9 collega's in een paviljoen ergens op de Utrechtse Heuvelrug, was het erg koud en liep ik in het holst van de nacht in Pipi Langkous-outfit in het pikkedonker en alleen bij het schijnsel van een zaklamp door een modderig bos.
Was ik liever thuisgebleven? JA! Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het, net als andere jaren, ook weer erg leuk was. Ik moet toch eens ophouden met dat kamp als een hobbel te zien. Achteraf blijkt het namelijk altijd een leuke hobbel te zijn.....
O ja, voor de nieuwsgierigen onder jullie; Manlief en Casper hebben zich prima gered met zijn tweeën, die hebben moeder en Vrouwlief helemaal niet nodig! Als ik Manlief moet geloven, heeft Casper ook helemaal niet in de gaten gehad dat ik er niet was...Mmmmm.

2 opmerkingen:

  1. Nou, Casper heeft je heus wel gemist hoor!!! Papa moet toch iets zeggen hè ;p
    En zo'n hobbel, zeer herkenbaar. Ik zou precies hetzelfde hebben....en achteraf is het altijd weer leuk geweest. Maar volgend jaar is daar toch weer die hobbel. We moeten er maar mee leren leven ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Woerden is best aan te rijden, maar het is meer een tijdprobleem. Ik heb nl een vriendin die heel goed kan naaien, dus zij kan mij les geven. Helaas komt het er steeds niet van. Ik moet er gewoon een keer tijd voor maken.
    Maar bedankt voor de tip :)

    BeantwoordenVerwijderen