Grijpen en gymmen

Casper is zijn eigen lichaam aan het ontdekken en dat uit zich momenteel in grijpen en gymmen.
Dat gymmen lijkt nog het meest op droogzwemmen. Hoe bloter hij is hoe harder hij zwemt. Vooral als hij 's ochtends op de commode ligt, spartelt hij er op los. Benen en armen gaan alle kanten uit en ik een mum van tijd ligt hij een halve meter hoger dan ik hem heb neergelegd (zwaar overdreven natuurlijk, zo groot is de commode geen eens maar je moet wat om het verhaal smeuig te maken (-: ) Vooral leuk is het gezicht dat hij er bij trekt. Vol concentratie wordt er bewogen en tegelijkertijd zie je de verbazing op zijn gezicht; 'ik doe dit zelf en het is leuk!'. Ook in de box wordt er flink bewogen maar je merkt dat hij daar wat meer wordt belemmerd door de kleding die hij draagt. Wel zie je in de box heel goed het andere deel van zijn ontwikkeling; het grijpen. Een aantal weken geleden blogte ik al dat hij iets wat ik hem in de hand stopte, vast hield. Inmiddels pakt hij een voorwerp zelf beet als ik het vlak bij zijn hand houd. De babygym die in de box hangt, is daarom een leuk speelobject. Dit hangt recht voor zijn neus en alles is goed vast te grijpen. Ook zaken die in zijn 'grijpstraal' liggen pakt bij makkelijk vast maar dat is echt nog op gevoel. Hij is nog niet in de fase dat hij bewust naar een voorwerp kijkt en bewust dat voorwerp pakt. Als ik bijvoorbeeld een rammelaar voor zijn neus houdt dan weet hij niet zo goed wat te doen. Je ziet wel dat hij met de armen zwaait en grijpbewegingen maakt maar de coordinatie is nog niet goed. Maar de ontwikkeling is er absoluut.

Blij! 4

Afgelopen week werd ik blij van;

Een prachtige voorstelling van Het Zwanenmeer door het Nationale Ballet in de schouwburg van Utrecht. Prachtige decors en kostuums, mooie muziek van Tsjaikovski (ik kwam er achter dat veel stukken muziek uit Het Zwanenmeer ook zijn gebruikt in de Harry Potter-films) en uiteraard prachtige dans. Het was een lange zit van drie-en-een-half-uur maar ik heb me geen moment verveeld!
Ondertussen was Casper bij opa en oma en dat was ook feest. Casper mocht bij oma in het grote bed want hij moest zo huilen :) Tja, oma's zijn er om de kleinkinderen te verwennen.....

De winteroutfit van Casper is af! Erg trots ben ik op mijn eigen breisels!

Blij werd ik ook toen ik zag dat er nog heel veel onderdelen van het Wedgwood Kerstservies van AH te koop zijn via Marktplaats en andere webwinkels. Ik wil altijd al graag het ontbijtdeel van dit servies hebben en had niet verwacht het ooit nog bij elkaar te kunnen sprokkelen. Wel dus..... Al gaat het wel heel wat centjes kosten! Vorig jaar kreeg in van een vriendin al een kop en schotel en gebaksbordje cadeau. Inmiddels zijn er ook twee ontbijtbordjes en twee koppen en schotel onderweg. Wij kunnen dit jaar dus al ontbijten met dit servies!

Ook hier werd ik blij van;

Het is weer zover, het is weer advent,
kijk hoe het eerste kaarsje brandt!
Een vuurtje dat loopt, dat maakt ons bekend,
licht zal er komen, licht in het land!

Wat een geluk en zing het maar luid:
"Lichtje, ga nimmer meer uit!"

Ik las ook een heel indrukwekkend boek uit; Donderdagskind van Alison Pick. Niet echt een boek waar je blij van wordt maar wel het noemen waard. Het gaat over een joodse familie in Tsjechië in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. Centraal staat de kindertransporten. Een facet van de Tweede Wereldoorlog dat ik nog niet kende. Het is op een bijzondere wijze geschreven en deels op ware feiten gebaseerd. Een aanrader!

En er was nog weer kraamvisite van een oom en tante uit het oosten die Casper uitgebreid bewonderd hebben. Word ik ook heel blij van......en het was vooral heel gezellig!

Op naar de volgende week!

Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  en bij bedenksters Anki & Iris .

Tijdschriften(leed)

Gedurende mijn zwangerschap moest ik steeds minder hebben van tijdschriften en andere literatuur over zwangerschap, bevalling en kraamtijd. Best vreemd aangezien ik toch wel aardig wat eigenschappen van een controlfreak vertoon. Dan zou je toch goed voorbereid willen zijn. Niets is minder waar. In het begin heb ik nog wel het boek van Beatrijs Smulders aangeschaft (Veilig Zwanger). Ik ben er zelfs nog in beginnen te lezen maar had als snel genoeg van alles details en ellende. Dus heb ik het boek al snel in de kast gelegd en gebruikte ik het vooral als naslagwerk. De tijdschriften die ik al snel van alle kanten toegestopt en cadeau kreeg, heb ik eerst nog wel doorgebladerd maar (eerlijk is eerlijk) hoe verder in de zwangerschap hoe meer er gelijk bij het oud papier gingen. Al die tijdschriften zijn stuk voor stuk leuk en interessant maar ik had er op dat moment niets mee. Ik merkte dat ik het allemaal liever op me af liet komen en van te voren niet te veel wilde weten over alles wat er zou gaan gebeuren. Het enige dat ik er toen uit heb gehaald is een artikel over wat er in welke week van de zwangerschap gebeurt (in meerdere tijdschriften in exact dezelfde bewoordingen te vinden, hoe toevallig!) en een lijstje met wat je meest moet nemen naar het ziekenhuis. That's it.
Geheel tegenstrijdig aan wat ik hierboven schreef, is dat ik momenteel 5 tijdschriften per maand over kinderen, opvoeding etc.. in de bus krijg. Maf, maffer, mafst. Hoe kan dit?
Ik had altijd een abonnement op de Esta en daar wilde ik vanaf. Helaas was ik te laat met opzeggen van het jaarabonnement dus ik zat er nog weer een jaar aan vast. Maar, vertelde de mevrouw aan de andere kant van de telefoon, voor 20 euro  minder mocht ik ook een jaarabonnement op een ander blad nemen.
'Waarin ben u geïnteresseerd, mevrouw?'
'Nou, ik word binnenkort moeder'
'Dan heb ik nog wel een paar leuke bladen voor u'.
En zo is het gekomen (maf eigenlijk dat ik, ondanks mijn weerstand, toch op dat moment abonnementen op dit soort tijdschriften heb genomen. Zullen de hormonen geweest zijn). Ik kon namelijk 3 jaarabonnementen voor dat resterende geld krijgen. Te weten;
KEK Mamma (een echte glossy met aandacht voor dure kleding en duur speelgoed)
Viva Mamma (gewoon een Viva maar dan met aandacht voor mamma's en kinderen, inclusief de Anybody)
Groter Groeien (mijn favoriet, gaat over opvoeden)
Daarnaast krijgen we ook nog maandelijks;
Wij Jonge Ouders (zit aan De Blijde Doos vast, vind ik niet zoveel aan)
Kinderen (als dank dat Casper meedoet aan een medisch onderzoek, ook wel een aardig blad.)
Gelukkig ben ik inmiddels over de weerstand tegen die bladen heen anders was het nog jammer van het geld ook. Toch lijkt het allemaal op elkaar en lees je elke maand wel twee dezelfde soort artikelen. Ook extra bijlagen etc.. vind je hetzelfde in verschillende bladen. Ik kan inmiddels wel een top 3 geven van de soorten artikelen die je het meest tegenkomt in deze bladen.
3. Interieurtips; hoe creëer je de leukste, hipste en meest kindvriendelijke kinderkamer?
2. Bevallingsverhalen en verhalen over kinderen met ernstige ziektes. En nee, geen verhalen over de goed verlopen bevallingen. Het moet zo bloederig en akelig mogelijk zijn. En dan de verhalen over zieke kinderen met de meest vreselijke afwijkingen. Dan besef je maar weer hoe gelukkig je mag zijn met een gezond kind!
1. (met stip) Hoe houd je je relatie en seksleven goed met al die kinderen om je heen en houd je als moeder ook nog tijd over voor jezelf?
Vooral over nummer 1 gaat het in elk blad, elke maand weer. Je hebt ze in verschillende varianten maar het komt toch altijd weer op hetzelfde neer.Ik ben altijd vol verbazing over deze artikelen en dan vooral over de voorbeelden die er in genoemd worden. Mamma's die hele weekenden vol plannen met afspraken, elke dag boodschappen moeten doen om het avondeten op tafel te zetten, hele dagen druk aan het werk zijn etc.. Ieders zijn voorkeur hoor, maar ik word gek als ik dat lees. Alle tips die ze dan krijgen (doe twee keer in de week boodschappen, ga wat minder werken en plan eens een dag vrij in het weekend) zijn voor mij/ons de normaalste zaak van de wereld. Ik heb dan ook de indruk dat ik nog genoeg tijd voor mezelf over houd. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik nog steeds verlof heb. Ik vermoed dat het in januari wel even wat anders gaat worden want dan gaat deze mamma weer aan het werk! Dan zal er minder me-time zijn. Misschien dan toch maar een paar bladen opzeggen om tijd te besparen!

Blij! 3

Waar werd ik afgelopen week blij van?

Allereerst van mijn lieve Casper. Die hoeft helemaal niets te doen om mij blij te maken. Maar ik vond het toch erg prettig dat hij verschillende malen tot na 07.00 uur heeft doorgeslapen (-: En natuurlijk geniet ik van alle kleine dingen die hij elke dag voor het eerst doet/ontdekt!

En ik werd blij van mijn allereerste keer sporten na de bevalling. Ik had overal spierpijn en voelde me zo stijf als een hark maar lekker was het wel!

En ik ben blij met mijn creabea-activiteit. Als het gaat om creatief doen heb ik twee linkerhanden maar ik vind het gewoon zo leuk. Dus ik heb me maar eens op een projectje gestort; breien! Kwam er al googlend achter dat dat momenteel heel hip is. De Zeeman heeft zelfs brei-acties. Overigens is daar ook leuke wol te krijgen (en betaalbaar ook). Krijg er helemaal zin in. Eerst maar eens de sjaal en muts voor Casper afmaken... Is al lastig genoeg met mijn twee crea-linkerhanden.

En er kwam nog kraamvisite. Een oom en tante uit Zeeland op doorreis naar de Achterhoek. Vaak zie ik ze niet dus ik vond het erg leuk dat ze Casper kwamen bewonderen!

Hier werd ik ook heel blij van......

Een bloeiende roos in november aan een zeer dierbare stamroos die door de hovenier eigenlijk opgegeven was.....

En er werd weer lekker gegeten; ouderwets draadjesvlees (zo lekker).

Op naar de volgende week!
Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  en bij bedenksters Anki & Iris .

Goed voorbeeld.....

Waarschuwing; deze blog kan het beeld dat u van de schrijfster heeft ernstig beschadigen. Het lezen van deze blog is daarom op eigen risico.

Ik ben geen agressief persoon. Manlief vindt me soms wat bazig, goede bekenden zullen me hooguit 'beschuldigen' van mondigheid, recht door zee-zijn en het geven van primaire reacties, mensen die wat verder weg staan zullen me misschien als spontaan benoemen en onbekenden zullen we misschien wel verlegen noemen. Maar agressief? Nee, zo zal niemand mij omschrijven en dat ben ik ook niet. Behalve tijdens één activiteit die ik toch regelmatig uitvoer....tijdens het auto rijden. Denk nou niet dat je in Utrecht en omgeving de weg niet meer op kan want ik ben geen agressieve rijder en ik heb nog nooit klachten (of bekeuringen) gehad (behalve dan van Manlief want dat is een überautorijder, zit veel in de auto en daar valt niet aan te tippen als het gaat om keurig rijgedrag). Nee, de agressie zit 'm in hoe ik reageer om andere weggebruikers die in mijn ogen zeer gevaarlijke situaties uithalen. In de beslotenheid van mijn eigen, kleine bolide kan ik mensen uitschelden voor alles wat los en vast zit als ze vreemde toeren uithalen met hun auto of fiets. De meest vreselijke scheldwoorden vliegen door de auto. Net alsof ik op die momenten alle kleine beetjes agressie die ik dan stiekem toch in me heb mag laten zien. Niemand hoort ze immers dus ik kan er vrolijk op los schelden. Dat doe ik dan ook, tot mijn eigen grote verbazing want zo ken ik mezelf niet.
Gisteren heeft deze agressie een zeer kwalijk hoogtepunt bereikt en nog wel  in (of vanwege?) het bijzijn van Casper. We waren gezellig wezen shoppen en namen de afrit vanaf de A12 richting ons fijne huisje. Dit is een gekke afrit en als je daar niet bekend bent, kan je een beetje in de war raken. Zo ook meneer de vrachtwagenchauffeur. Terwijl ik netjes rechtdoor reed, bedacht meneer de vrachtwagenchauffeur dat hij naar rechts moest. Maar op het moment dat hij naar rechts ging, had hij niet door dat er nog een auto op de baan (midden) tussen zijn baan (links) en zijn gewenste baan (rechts) reed. Juist ja; MIJN auto met MIJ achter het stuur en MIJN kind in de maxicosi naast mij (helemaal verantwoord; goed in de gordels, airbag uit etc..). Wat doe ik op zo'n moment; heel hard remmen, nog harder op de claxon duwen en nog harder schelden. 't Is maar goed dat hij mij niet kon horen want hij was midden op de weg uitgestapt om mij een draai om de oren te geven. Nee, hij hoorde helemaal niets, bleef stoïcijns voor zich uitkijken alsof hij 'king of the road' himself was.....
Maar het allerergste komt nog. Verblind door de schrik en woede en dubbelverblind omdat ik nu een tweede, zeer waardevol schepsel, in de auto heb (die ik op z'n minst tot z'n achttiende moet behoeden voor de grote boze buitenwereld) heb ik iets heel ergs gedaan. Toen ik voor de verkeerslichten naast meneer de vrachtwagenchauffeur stond, heb ik heel lang op de claxon gedrukt en (ik durf het bijna niet te zeggen) mijn middelvinger naar hem opgestoken *. Wat een voldaan gevoel gaf dat!!
Toen we weer verder reden en ik nog steeds natrillend en nagenietend (oh wat erg) van mijn daad  naar rechts keek, zag ik twee grote bruine ogen op mij gericht........(slik, oeps)...... Hoe was dat spreekwoord ook alweer over dat goede voorbeeld?

* De vrachtwagenchauffeur gaf geen krimp toen hij mijn vinger zag. Dat is nog het ergste......volgens mij zijn ze dit soort gebaren wel gewend.

Sporting mamma

Zure benen, armen die de lucht niet in kunnen, houterig lopen, een brakke rug en het gevoel alsof ik de hele dag wel kan slapen...... Mamma is voor het eerst weer wezen sporten!

Grote jongen! 2

Casper is alweer bijna 3 maanden oud. Hoog tijd voor een update over zijn ontwikkeling!
Ik vergelijk Casper's ontwikkeling meestal met het boek "Oei, ik groei". Hierin staat de ontwikkeling van kinderen in het algemeen beschreven. Uiteraard moet je zulke boeken nooit al te letterlijk nemen want ieder kind is anders en ontwikkelt zich in zijn/haar eigen tempo. Gelukkig geven de schrijvers van dit boek dit zelf ook aan en ook van andere medemamma's heb ik deze tip gekregen. Ik heb zelfs een verhaal gehoord van een medemamma die het het boek weg heeft gedaan. Ze werd helemaal gefrustreerd omdat haar kind zich niet volgens het boek(je) ontwikkelde. Geheel ten onrechte want het kind is inmiddels oud genoeg om te kunnen zeggen dat het een heel normaal en goed ontwikkeld kind is. Daarnaast herken ik ook niet zoveel in 'de drie H's' en de 'terug naar mamma-fase' waar het boek het steeds over heeft. Maar ondanks de waarschuwingen en de mitsen en maren is dit toch wel één van de weinige uitgebreide boeken over dit onderwerp en volgens mij ook wel het meest gangbare. Vandaar dat ik het toch als uitgangspunt neem. Ik weet toch graag een beetje wat ik wanneer kan verwachten...

Terug naar Casper nu. Het meest opvallende in zijn ontwikkeling vind ik momenteel toch wel zijn 'spraak' en bewegelijkheid. Hij is inmiddels voortdurend aan het brabbelen. De meest gevarieerde geluidjes komen uit zijn mond en hij vertelt soms hele verhalen tegen zijn ouders of knuffel. Soms zijn het echt harde geluiden en schrik ik er echt van. Als ik niet in de buurt ben, snel ik gelijk naar hem toe om te kijken of er niet wat ergs aan de hand is. Dat is gelukkig nooit het geval. Het zijn gewoon blije gilletjes. 's Ochtends als ik wakker word, hoor ik hem aan de andere kant van de muur heerlijk murmelen. Meneer is dan al wakker maar vermaakt zich nog prima in zijn eentje. En dan het lachen; tegenwoordig maakt hij daar ook al geluid bij. Zo lief..... En als hij wat huilerig is, hoor ik daar ook al 'gezeur' in door. Kortom; meneer brabbelt er op los.
Verder wordt Casper steeds beweeglijker. Hij kan enorm met zijn armen zwaaien en met zijn benen trappelen. Als hij wakker is, trapt hij meestal de dekens weg en ligt hij een stuk hoger in bed en op de commode is het soms alle hens aan dek om een schone luier om te doen. Soms zet hij zich af met zijn voeten en ligt hij met zijn billen omhoog (yogahouding 'de brug'). Als ik op de bank lig en hij ligt tegen mijn knieën aan dan drukt hij zich zelf naar voren alsof hij wil gaan zitten. Zijn hoofd houdt hij redelijk rechtop. Soms klapt het ineens naar voren maar dat gebeurt steeds minder vaak. Wel merk je dat het hoofd in verhouding met de rest van het lichaam groot en zwaar is. Ik vergelijk hem heel vaak met zo'n nephond die je wel eens op de achterbank van auto's ziet. De kopt hangt er dan los in en door de bewegingen gaat deze dan heel raar schudden. Dat zie ik bij Casper ook. Dat hoofdje gaat nog behoorlijk heen en weer en staat soms echt te schommelen op die smalle nek.
Volgens 'Oei' zou Casper inmiddels ook al voorwerpen moeten gaan vastgrijpen maar dat doet hij nog niet, althans, niet bewust. Hij grijpt in ieder geval niet bewust als ik iets voor zijn neus hou. Hij kijkt er naar maar daar blijft het dan ook bij. Als ik echter een speeltje of knuffel tussen zijn vingertjes wurm, houdt hij het wel goed vast en gaat hij het zelfs bewegen. Daar heeft hij heel veel lol aan. Volgens mij heeft hij echt door dat hij dan verantwoordelijk is voor het geluid dat bv. een rammelaar veroorzaakt.

Als laatste valt ook het intense kijken dat hij doet, op. Hij kan iets of iemand enorm intensief en lang aankijken. Hij observeert dan echt wat hij ziet. Soms kan hij ook een kant op kijken waar ik niets bijzonders zie maar hij schijnbaar wel. En wat meneer nu al zeer interessant vindt; de tv. Maakt niet uit wat er is te zien; als het maar beweegt!

Blij! 2

Moe, moeder, moederst; een goede quote van H. op mijn facebookpagina. Ik had aangegeven dat ik moe was en toen kwam zij hiermee. Mooier kan ik het niet weergeven. Het lijkt wel of ik alle moeheid heb opgespaard en dat dit er nu, met het korter en donkerder van de dagen, ineens uit komt. Het was dus een moe weekje. Weinig geblogd en niet echt stil gestaan met blije momenten, dus ook weinig foto's.... Ga mezelf toch even opmonteren en de blije momenten van afgelopen week hier weergeven (maar dan wel in een wat saaie vorm.....).

Als eerste werd ik blij van Casper. Nu word ik altijd blij van Casper maar nu vooral van het feit dat hij echt lijkt door te slapen! Woensdag was het 05.50 uur, donderdag 06.10 uur, vrijdag 06.05 uur. Joepie!! Dat hij dit maar mag gaan doorzetten! Nadeel is wel dat je met deze tijden daarna niet echt meer makkelijk in slaap komt. Tja.....daar hebben we het maar niet te lang over, dit is tenslotte de blog Blij!

Verder heb ik me al met het voorjaar bezig gehouden. Afgelopen zomer is onze tuin verbouwd en daarbij zijn de meeste bloembollen die nog in de grond zaten verdwenen. Dus even flink geïnvesteerd in bloembollen en deze heb ik afgelopen week in de grond gestopt. Zijn we voor de komende jaren weer voorzien van krokussen, sneeuwklokjes, narcissen en tulpen.

Ook hier werd ik blij van;

Begrijp me goed; huishouden is niet mijn favoriete bezigheid. Gelukkig hebben we de luxe dat J. elke week ons huis komt schoonmaken. Maar J. is een maandje op vakantie dus mag ik het zelf doen. En omdat ik het niet zo vaak doe, vind ik het niet erg en kan ik er zelfs van genieten. Niets geeft zo'n voldaan gevoel als een schoon huis!

Ook nog visites deze week. Donderdag ben ik bij vriendin D. op visite geweest. Haar twee jongens (ruim 4 en bijna 8 jaar) hadden zich al helemaal verheugd op de komst van Casper. Samen met D. heb ik de jongens uit school gehaald en om en om hebben ze de kinderwagen naar huis geduwd. Wel ingewikkeld als je zo klein bent; je ziet wat lastig waar je naar toe gaat :-) Ook wilden ze hem dolgraag vasthouden. Is ook gelukt alleen moest Casper toen wel concurreren met de tekenfilms op tv...Vandaag was de familie M. op visite. Heerlijk weer dus naar de speeltuin geweest!

En zelfs nog lekker gegeten afgelopen week. Zo aten we zuurkool met worst maar dan anders. En ook deze koekjes waren heerlijk!!

Zo terugkijkend was het best een blije week ondanks de vermoeidheid. Waar deze blij!-blog al niet goed voor is!

Op naar de volgende week!

Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  en bij bedenksters Anki & Iris .

Sint Maarten

Vandaag is het 11-11-11; gekker dan gek kun je het in je leven niet krijgen (of je moet tot de gelukkigen behoren die heel oud worden en deze datum twee keer meemaken). De Carnaval begint maar hier in Utrecht is het een andere belangrijke dag: Sint Maarten! Ik weet niet precies waar in Nederland Sint Maarten wel en niet gevierd wordt maar in onze stad is het erg belangrijk aangezien de heilige Martinus de schutspatroon van Utrecht is. Dan kun je zijn naamdag natuurlijk niet overslaan! Ik ben zelf niet opgegroeid met dit feest dus toen ik de grens naar Utrecht overstak was dit nieuw voor mij. Wel van gehoord natuurlijk maar dat er daadwerkelijk kinderen met lampionnen voor de deur staan die een liedje zingen en daarna hun snoeptas wagenwijd openen om 'te vangen' was even wennen.

Inmiddels is die gewenning voorbij en vind ik het erg leuk. Dus de bak met snoep staat klaar en de lantaarn brandt (in onze wijk is dat een teken dat de kinderen welkom zijn om aan te bellen). Laat de kids maar komen!

Tradities

Gisteren hadden wij kraamvisite uit Twente. Op een gegeven moment kwam het gesprek op de versiering die wij nog steeds buiten hebben hangen om te vieren dat wij een prachtige zoon hebben gekregen. Twente vond dat dit er al wel errug lang hing. "Bij ons moet het binnen één a twee weken wel weg zijn". Nu ben ik zelf een geboren en getogen oosterling (ik ben pas op mijn 27e jaar de grens naar het westen des lands overgestoken) dus ik weet wel wel het een en ander over tradities daar. En die verschillen nogal van de tradities hier. Ten eerste het soort versiering; hier in Utrecht zie je vooral de versieringen die bij de Prenatal te koop zijn; een slinger met vlaggetjes, een echte geboortevlag en de beroemde ooievaar die door het raam naar binnen vliegt (die heb ik overigens ook in het oosten wel gezien). Onze versiering ziet er ook zo uit en natuurlijk allemaal in het blauw (behalve de ooievaar, die heeft zijn eigen kleuren gehouden).

Hoewel deze foto niet  bij ons is gemaakt, hebben wij wel zo'n ooievaar

In het oosten is het gebruikelijk dat er een HELE GROTE ooievaar in de tuin wordt gezet (meestal van hout) en dat er vanaf deze ooievaar een waslijn met babywas richting de dakgoot of de dichtstbijzijnde boom loopt. Deze was bestaat uit oude babykleertjes of luiers of een combinatie hiervan. Vraag me niet waarom ze dit doen. Het zal een reden hebben maar die weet ik even niet. Is het hier het gebruik dat de nieuwbakken ouders zelf de versiering verzorgen, in het oosten wordt dit gedaan door familie, vrienden of buren (of door allemaal. Kijk niet gek op dat er meerdere ooievaars en meerdere waslijnen door de tuin lopen, een waar oerwoud!). En die mensen verwachten allemaal een borrel als de was eenmaal opgehangen is. Jaja, pimpelen kunnen ze daar ook heel goed! :-) En is het in het oosten gebruik dat de was daar binnen twee weken binnen is gehaald, hier in Utrecht kan de versiering lang blijven hangen (zoals het bij ons nog steeds hangt na tweeënhalve maand!).
Eerlijk gezegd dat ik graag zo'n megaooievaar met was in de tuin in de was gehad al was het maar omdat dat de traditie is waarmee ik ben opgegroeid. Maar ik was en ben ook heel blij met de versieringen die Manlief in alle drukte van de dagen na de geboorte had gekocht en opgehangen!

Helaas heb ik geen foto kunnen vinden met de oosterse manier van versieren. En dat terwijl er heel veel foto's van ooievaars op internet staan. Ik vond wel een andere afbeelding. Heel flauw maar daarom ook leuk;

Wrang

Vanmiddag kwam er een adviseur van de DELA langs om onze uitvaartverzekering door te nemen. Geen leuke activiteit maar het moet wel gebeuren. Je kunt per slot van rekening niet weg lopen voor de dood. Deze meneer bracht ook nog een cadeautje mee voor Casper, sinds kort ook verzekerd bij de DELA;

Tja....ik weet niet wat ik hier van moet denken. Dat t-shirt had van mij uit mogen blijven. Meneer de adviseur dacht daar precies zo over. Het eerste was hij zei; "Dat t-shirt kan uit, hoor! Ik snap niet zo goed waarom die beer dat shirtje aan moet. Daar wil je een kind toch niet mee belasten. Hij weet nog niet wat het betekent, maar toch". Ik ben het er helemaal mee eens.......

Blij!

Ooit zijn Anki & Iris begonnen met het tellen van hun zegeningen ("Count your blessings"). Een prachtig initiatief dat ik graag voortzet in het onderdeel “Blij!”

Waarvan werd ik de afgelopen week blij?

Als eerste van het prachtige herfstweer...........

Een prachtig plaatje uit eigen tuin......

Met zoon aan de wandel....

genieten van mooie herfstkleuren....

en poezelige voorbijgangers.

En natuurlijk herfsteten!! Stoofpeertjes, zo lekker!

Daarnaast genoot ik ook van het feit dat Casper inmiddels een maatje meer aan heeft en ik hem dus eindelijk wat stoerdere jongenskleding kan aantrekken. Wij wisten niet welk geslacht ons kind zou hebben en hadden dus uniseks kleding gekocht voor de eerste maanden. En nu kunnen we dus eindelijk aan de stoere jongenskleding!

En er was deze week ook weer kraamvisite; met collega E. heb ik gezellig bij gekletst en van haar kreeg Casper een prachtig boek. En de familie E. kwam ook met vijf man (nou, eigenlijk 1 man en 4 vrouwen) sterk. Gezellig naar de speeltuin geweest!

En in mijn eigen tijd (ja, gelukkig heb ik het nog) heerlijk genieten van een mooi boek.

Op naar de volgende week!

Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  

Stekelvarkentje verliest stekels, buikspieroefeningen en een tripje naar de stad.

Toen ik zwanger was, heb ik meerdere keren de hoop uitgesproken dat ik een kindje met een bos donker haar zou krijgen. Mijn hoop is werkelijkheid geworden want Casper kwam met een fikse bos donker haar op de wereld. Haren die ook zeer eigenwijs rechtop stonden en niet plat te kammen waren. Dat lukt nog steeds niet en ik krijg regelmatig de vraag of ik er gel in smeer. Nou nee, daar vind ik hem nog iets te jong voor. Zijn haar is lange tijd onderwerp van gesprek geweest en er is geen kraambezoek voorbij gegaan waarbij dat haar niet ter sprake is gekomen. Mijn dromen zijn dus meer dan waar gemaakt (-:
In het ziekenhuis schijnen de nachtzusters in een verloren uurtje rondom hem heen te hebben gestaan om zijn haar te bewonderen en hebben hem toen de bijnaam 'Stekelvarkentje' gegeven (dat begreep ik althans toen één van die zusters midden in de nacht mijn kamer op kwam stormen en riep "Mamma van Casper, wakker worden voor de voeding" en gelijk door ratelde over Casper's haar en dat ze hem dus 'Stekelvarkentje' noemden. Ik moest van heel ver weg komen om wakker te worden dus ik sluit niet helemaal uit dat ik het allemaal gedroomd heb....).
Maar goed, inmiddels is Casper's mamma wat minder blij. Stekelvarkentje wordt namelijk kaal. Ik was er al voor gewaarschuwd door medemamma's dat dat kon gebeuren maar tegen beter weten in riep ik dat mijn kind dat niet zou overkomen. Ik negeerde dus ook vrolijk alle haren die ik de laatste dagen in bed en box vond en het feit dat ik toch wel heel makkelijk zijn hoofdhuid kon zien. Totdat J., iemand die Casper wekelijks ziet, gisteren het gevreesde zinnetje uitsprak: "Hij wordt kaal". Ze moet mijn paniek hebben gezien want gelijk er achteraan zei ze: "Maar hij krijgt er prachtig haar voor terug, dat kan ik je verzekeren". Jaja... eerst zien en dan geloven. Nu zijn Manlief en ik beide gezegend met respectievelijk krullen en een stevige bos haar dus er is nog hoop. We wachten het maar af.......

Intussen ben ik druk in de weer met buikspieroefeningen. Ik ben inmiddels bij een fysiotherapeut en een manueel therapeut geweest vanwege mijn rugklachten. Beiden 'zien' gelukkig waar mijn problemen vandaan komen. Mijn klachten hebben een zichtbare oorzaak. 'Gelukkig' omdat ik laatst een arts op de radio hoorde die beweerde dat een aantal aandoeningen gezien kunnen worden als 'modeziekten'. Dat zijn ziekten die in een bepaalde tijd voorkomen en daarna verdwijnen. Modeziekten vormen de kern van zijn proefschrift Dwaalwegen in de Geneeskunde, omdat "ze zo fraai illustreren welke irrationele mechanismen bij patiënt én dokter een rol kunnen spelen"  (http://www.kwakzalverij.nl/1353/Symposium_Van_ziekten_die_komen_en_voorbij_gaan)                        De goede man was voorzitter van de vereniging tegen kwakzalverij, vandaar zijn scepsis. Ook bekkeninstabiliteit valt onder deze zogenaamde modeziekten. Ik besef dat ik nu behoorlijk ongenuanceerd aan het schrijven ben. Wil je meer weten dan moet je de betreffende link maar even lezen. Maar toch, ik voelde me wel een beetje aangevallen. Ik vraag namelijk niet om de pijn en heb er behoorlijk last van. Beetje wrang om dan dit te horen.
Maar goed, of ik bekkeninstabiliteit heb, weet ik niet exact maar beide therapeuten zagen wel dat mijn lage rug, rugwervels en bekken niet erg stabiel waren. Dat heeft vooral te maken met mijn zwangerschap en het feit dat alle ondersteunende spieren het toen zwaar te verduren hebben gehad waardoor bepaalde gewrichten de taak van de spieren zijn gaan overnemen. En aangezien dat hun taak niet is, gaan ze protesteren. Dus ik ben nu druk bezig met oefeningen om die spieren weer sterk te krijgen. Best pittig! Als het allemaal weer wat stabieler is, gaat de manueel therapeut de boel ook nog los masseren want mijn rug schijnt ook behoorlijk stijf te zijn. Ai......

Vanmiddag ben ik met zoonlief naar de stad geweest. Het was niet de eerste keer want een tijd terug waren we al een keer met z'n drieën met de auto naar de stad geweest. Nu heb ik de boel bij elkaar gepakt en ben ik met de bus gegaan. Ik was wel benieuwd hoe deze onderneming zou gaan verlopen. Zeker het in-en uit de bus stappen met de kinderwagen leek me wel even een uitdaging. Gelukkig ging dat allemaal zeer soepel. Het was heerlijk weer dus ik heb lekker genoten van het stadten! Casper heeft een boel indrukken opgedaan. Ik zag gewoon aan hem dat hij aan het luisteren en kijken was naar alles om hem heen. Het moet toch heel wat zijn voor zo'n klein jochie; al die geuren, geluiden en kleuren!

Zou het dan toch eindelijk.........

Vannacht werd ik om 04.00 uur wakker. Stilte aan de andere kant van de muur........
En ja, als dat voor het eerst gebeurt dan vraag je je toch even af; Er zal toch niets.......? Nee, niets aan de hand, gelukkig. Casper lag nog heerlijk te slapen. Ik terug naar bed en ik kan niet ontkennen dat ik heb liggen wachten tot ik wel wat hoorde. Raar hoor, als je kind voor het eerst 'doorslaapt'. Mijn eigen lijf wist ook niet wat het overkwam (dames die borstvoeding geven/hebben gegeven, weten wat ik bedoel )-: ). Ik moet toch weer in slaap gevallen zijn wat om 05.30 uur werd ik wakker. Toen wel geluid aan de andere kant van de muur. Ik ben pas écht tevreden als het minimaal 06.30 uur is als 'andere kant van de muur' van zich laat horen maar dit was een goed begin. 7 uur aan een stuk doorgeslapen! Dat het maar snel veel vaker mag gebeuren!